Dit artikel over ecologie en landschap noemt de meest voorkomende landschappen in Nederland: Terpenlandschap, Esdorpenlandschap, Hoevelandschap, Duin(dorpen)landschap en Slagenlandschap. Bij elk landschap wordt daarbij uit gelegd hoe ze zijn vormgegeven. Daarnaast staat er nog wat in over diversiteit in de natuur.
Ecologie en Landschap
Natuur: alles wat leeft en geleefd heeft. Alles behalve cultuur.
Bij een woeste natuur is de invloed van de mens 0
Landschappen: Een gebied zoals dat door mensen wordt waargenomen en waarvan het karakter bepaald wordt door natuurlijke en/of menselijke factoren en de interactie daartussen.
Ontstaan cultuurlandschappen tot 1850:
– Terpenlandschap: Vooral in de riviergebieden. Huizen staan op terpen zodat wanneer de rivier overstroomt het huis niet onder water stroomt. Vóórdat dijken werden aangelegd. Komt veel voor in Friesland/Groningen.
– Esdorpenlandschap: Hoofdzakelijk in de zandgebieden ES-landbouw. Essen zijn oude akkercomplexen. Bossen verdwenen ten gunste van akkers en heidevelden. Af en toe bleven er kleine bossen staan. Deze werden gebruikt als hout voor boerderijen, schuren, afrasteringen en brandhout. De heidevelden deden vooral dienst als weidegronden voor schapen en runderen. Doel: MEST! Akkers moesten BEMEST worden.
– Hoevenlandschap: hoggelegen essen met daarlangs vaak nog steilranden. Ziet men niet vaak meer door egaliseren v.h. Landschap. Tussen de Essen liggen laaggelegen weilanden. Een dicht netwerk van houtsingels, houtwallen en loofhoutbosjes. Vaak ook gepaard met beekjes!
– Duin(dorpen)landschap: In de duinen. Hoog gras met veel zand. Vaak bunkers te zien en geestgronden.
– Slagenlandschap: vanuit een toegankelijk lijnvormig element, een weg of oeverwal bijvoorbeeld, werden lange, smalle en evenwijdige percelen loodrecht hierop aangelegd. (lappenkleed)
Diversiteit hangt af van de hoeveelheid milieus. Het milieu selecteert. Nivellering in milieus betekend verschraling (uitdoving van populaties) en achteruitgang van soorten. Alles hangt met elkaar samen!
